κολλητήρας

ο (Α κολλητήρ, -ῆρος)

[κολλώ] νεοελλ. τεχνολ. εργαλείο που χρησιμοποιείται για την τήξη τού συγκολλητικού υλικού στις ετερογενείς μαλακές συγκολλήσεις, το κολλητήρι

αρχ.

εργαλείο με το οποίο γίνονταν συγκολλήσεις μετάλλων.